Zespół zamkowo-parkowy w Łańcucie został uznany za pomnik historii w 2005 roku. Zamek w Łańcucie jest XVII-wieczną rezydencją magnacką, już przez współczesnych zaliczaną do najbardziej okazałych posiadłości ziemskich Rzeczypospolitej. Pierwotnie ufortyfikowany, następnie parokrotnie przebudowywany z inicjatywy kolejnych właścicieli, zachował - pomimo zewnętrznych zmian stylowych - swoje cechy obronne i charakter wielkiego, z rozmachem zaprojektowanego założenia przestrzennego. Za jego artystyczny kształt odpowiadali najwybitniejsi w swoim czasie architekci i dekoratorzy wnętrz. Po modernizacji na przełomie XIX i XX wieku Łańcut stał się jedną z najbardziej luksusowych rezydencji w Europie, z ogromną przestrzenią reprezentacyjno-ceremonialną i mnóstwem wspaniale urządzonych apartamentów, gdzie często gościli przedstawiciele znakomitych arystokratycznych rodów. Doskonale zakomponowana i utrzymana zieleń w otoczeniu zamku to ogrody - włoski, bylinowy i różany oraz wielki park krajobrazowy, z towarzyszącymi im pawilonami i rzeźbą ogrodową.
Dobry stan zachowania łańcuckiej rezydencji, której nie dotknęły dziejowe kataklizmy, dotyczy także wyposażenia wnętrz, cennych zbiorów dzieł sztuki gromadzonych przez właścicieli, osobnej biblioteki zamkowej wraz z księgozbiorem, a nawet dawnych powozów i uprzęży, eksponowanych dziś jako unikatowe kolekcje. Funkcjonujące tu Muzeum-Zamek w Łańcucie dba o utrzymywanie wysokiej rangi i kulturotwórczej roli miejsca.