Powstanie Przeworskiej Kolei Dojazdowej należy wiązać z planami budowy normalnotorowej linii kolejowej Przeworsk-Sanok przez Kańczugę, Dynów i Brzozów. Prace rozpoczęto w 1888 roku budując nasypy, most na rzece Mleczce, tunel kolejowy w Szklarach oraz budynki stacyjne , jednak z powodu sprzeciwu dowództwa Twierdzy Przemyśl inwestycja nie została dokończona. W latach 1900-1904 z inicjatywy księcia Andrzeja Lubomirskiego z Przeworska, Karola Scipio del Campo z Łopuszki Wielkiej oraz Zdzisława Skrzyńskiego z Bachórza w miejscu planowanej linii normalnotorowej powstała linia kolejki wąskotorowej z Przeworska do Dynowa.
Zabudowa stacji w Kańczudze składa się z budynku stacyjnego będącego typowym rozwiązaniem konstrukcyjnym dla dworców budowanych w miasteczkach średniej wielkości na przełomie XIX i XX wieku, wyróżnia się jednak z pośród pozostałych budynków stacyjnych zastosowanym ryzalitem w części środkowej z flankującymi je bocznymi skrzydłami, w tym jednym z podcieniem, magazynu spedycji kolejowej oraz wzniesionej w unikatowej na naszym terenie konstrukcji szachulcowej wodociągowej wieży ciśnień.
W czerwcu bieżącego roku zakończyły się trwające od 2022 roku prace remontowo-konserwatorskie. Robotami objęto budynek stacyjny (więźba dachowa, poszycie dachowe, prace przy elewacji, wymiana stolarki okiennej, drzwiowej, odnowienie wnętrz, wykonanie instalacji zewnętrznych i wewnętrznych), magazyn spedycji kolejowej (ze względu na katastrofalny stan zachowania budynek odtworzono przy wykorzystaniu materiału pierwotnego) oraz wodociągową wieże ciśnień (konserwacja elementów drewnianych, stolarki drzwiowej, okiennej oraz zachowanego pierwotnego wyposażenia, przeprowadzono także prace w obrębie dachu).
