Dom przy os. Braci Prośbów 5 (7) w Jarosławiu położony jest na terenie obniżającym się w kierunku północno – zachodnim, usytuowany kalenicowo do ulicy. Wybudowany został w 1913 roku. Murowany, parterowy – od ogrodu z wysokimi suterenami (sklepienia ceglane, odcinkowe), nakryty dachem dwuspadowym pokrytym blachą. Założony na rzucie prostokąta zbliżonego do kwadratu z bocznym ryzalitem.
Elewacja frontowa trójosiowa, asymetryczna, w osi skrajnej od wschodu, zwieńczona szczytem, cokół zaakcentowany półkolistym wałkiem, całość wieńczy arkadowy fryz z bogato profilowanym gzymsem. Okna prostokątne z opaskami z klińcem w górnej części oraz profilowanymi gzymsami, a w podokiennikach fartuchową dekoracją. Elewacja boczna (wschodnia) dwuosiowa z wejściem do budynku mieszczącym drewniane, dwuskrzydłowe drzwi z przeszklonym naświetlem. Od strony ogrodu elewacja z bocznym ryzalitem, czteroosiowa, gładko tynkowana, w drugiej osi od wschodu wejście do suteren. Do drugiego wejścia do budynku prowadzą betonowe schody z balustradą w formie pełnej, otynkowanej ścianki. Układ wnętrza domu jest dwutraktowy.
Dom przy os. Braci Prośbów 5 (7) wybudowany został jako obiekt bliźniaczy z inicjatywy Bolesława Weys i Leopolda Przewoźniczka członków towarzystwa budowy tanich domów mieszkalnych dla urzędników w Jarosławiu, a zaprojektowany przez Michała Cieplika i Jana Koprowicza. Bliźniak otrzymał wówczas nr 16 i 24 Głębockie Przedmieście. W 1919 roku połowę domu nr 24 (część wschodnią), obecnie os Braci Prośbów 5 (7) kupili Helena i Julian Majlichowie (z tego też czasu pochodzi oryginalna wizytówka z nazwiskiem właściciela „Julian Majlich”, umieszczona na kracie głównych drzwi wejściowych). Julian Majlich był maszynistą kolejowym w Jarosławiu, działaczem PPS, radnym miejskim, a także osobą zasłużoną dla sprawy narodowej i polskiej niepodległości w czasie I wojny światowej i w 1918 roku. Część tego domu nadal pozostaje w rękach spadkobierców należących do rodziny Mailich, a obecnie Gołdasz.
W II dekadzie XXI wieku zachodnią część bliźniaka gruntownie przebudowano i wyremontowano, natomiast wschodnia zachowała pierwotną kompozycję i detal architektoniczny fasady. Budynek ten do czasu przebudowy był jednym z nielicznych zachowanych, bliźniaczych domów w Jarosławiu. O walorach tej skromnej, ale dostosowanej do miejscowego krajobrazu architektury świadczy istniejąca, oryginalna część wschodnia obiektu. Obecnie, w najbliższej, przekształconej zabudowie pozostaje świadkiem dawnego stylu i klimatu bocznych uliczek Jarosławia.
Również o wartości tej części bliźniaka świadczy zachowane wyposażenie wnętrza w postaci: drewnianych krętych schodów prowadzących na strych, stolarki drzwiowej, parkietów w „jodełkę”, posadzek ceramicznych, barwnych płytek, secesyjnego pieca kaflowego oraz nieprzekształconego układu komunikacyjnego. Elementy te są przykładem kształtowania wnętrza zarówno pod względem funkcjonalnym jak i estetycznym w obiektach z początku XX wieku.
