Figura Matki Bożej pierwotnie umieszczona we frontonie kościoła pw. Świętej Trójcy w Kosienicach. Figura Matki Bożej w typie Madonny Immaculata wchodzi w skład wyposażenia ruchomego kościoła pw. św. Trójcy w Kosienicach. Ceramiczna figura jest spójna czasowo z innymi figurami i elementami wyposażenia ruchomego oraz części architektonicznej obiektu. Opis umieszczonej figury pojawia się w tekście poświęconym konsekracji kościoła z 1866 r.: „W pierwszej akordzie z frontu herby familijne Stadnickich, której członki, tak są religijne. Niżej jest Matki Bożej, figura z rakoty, którą kamienny ganek ochrania od słoty; Śliczny wyraz tej Matki oczy jej spuszczone A ręce do modlitwy, na krzyż założone. Korona z gwiazd, otacza Jej czoło nadobne Podnosząc wdzięki twarzy i Jej rysy drobne.” Kolejny opis wizerunku Matki Bożej widnieje w inwentarzu kościelnym sporządzonym 17 czerwca 1869 r.: „Prosto tego dużego okna w pierwszej kondygnacyi zwewntąrz umieszczona jest statua Matki Boskiej w całej postaci, ozdobiona koroną z 12 gwiazd złoconych.” Historia figury sięga najprawdopodobniej czasów powstania kościoła pw. św. Trójcy „w lesie” w Kosienicach. Oryginalnie figura posiadała koronę z 12 złoconych gwiazd, niezachowana do czasów obecnych.
Pierwszy kościół pw. św. Trójcy powstał po erygowaniu parafii w 1399 r. Nowy kościół murowany „w lesie” w Kosienicach zbudowano w 1865 roku z fundacji Amelii z Siemieńskich Stadnickiej, żony Aleksandra Stadnickiego, która wypełniła w ten sposób ostatnią wolę męża. Budowę kościoła rozpoczęto 29 listopada 1853 r., a zakończono w 1865 r. Kościół konsekrował biskup Antoni Józef Manastyrski dnia 5 czerwca 1866 r. Świątynię zaprojektował krakowski architekt Adolf Kuhn. Pracami budowlanymi kierował Preizner. Figurę Chrystusa na krzyżu znajdującego się w wielkim ołtarzu wykonał Parys(?) Filippi z Krakowa, a wszelkie sprzęty i ornamenty w drewnie dębowym, skrome złocenia wykonane zostały przez warsztat przemyski Ferdynanda Majerskiego według projektów Adolfa Kuhna. Boczne ołtarze namalowane przez Aleksandra Raczyńskiego z Lwowa, a malowidła ścienne przez Józefa Niedźwieckiego z Krakowa.
Figura ceramiczna w typie ikonograficznym Madonny Immaculaty przedstawiający Maryję Niepokalane Poczęcie i utożsamiana z Niewiastą z apokalipsy św. Jana. Matka Boża ukazana jest jako młoda dziewczyna, bez Dzieciątka, w sukni i płaszczu, stojąca na tle nieba/chmury/półksiężyca/kuli ziemskiej, depcząca węża lub smoka. Długie włosy spływają kaskadą na plecach. Powieki przymknięte, oczy spoglądające w dół. Ręce wysunięte spod płaszcza skrzyżowane w geście modlitewnym na piersiach. Płaszcz zwieńczony w pasie piersiowym gwiazdą.
W dolnych partiach spływa faliście ku dołowi. Sukienka przewiązana w pasie wstęgą z zawiązaną kokardą. Na półkuli widoczne fragmentaryczne stopy z zachowaniem cech fizjonomicznych. W partii półkuli znajduje się ukształtowany, wijący się ogon węża/smoka zakończony ostrym trójkątem. Całość w kolorystyce błękitno-biało-kremowej.
Przedmiotowy obiekt sztuki sakralnej nie tylko prezentuje artystyczny i historyczny wyraz sztuki okresu trzeciej ćwierci XIX wieku, ale także prezentuje typ ikonograficzny Madonny Immaculaty. Figura prawdopodobnie wykonana w krakowskiej pracowni Parysa Filippiego, który w tym okresie tworzył i pracował na tym terenie (tj. Galicji Wschodniej) – figura wykazuje podobne cechy fizjonomiczne do innych rzeźb znajdujących się w kościele. Stanowi ważny element kosienickiego kościoła pw. św. Trójcy „w lesie”. W całości świątynia wraz z wyposażeniem była fundacją jednej osoby silnie związanej z okolicą – Amelii z Siemieńskich Stadnickiej, o czym świadczą tablice inskrypcyjne umieszczone na fasadzie kościoła (pierwotnie pod figurą Matki Bożej), jak również wpisy w archiwach parafialnych i publikacjach naukowych i historycznych. Obiekt datowany na trzecią ćwierć XIX wieku w ogólnym odbiorze sprawia wrażenie spójności z przestrzenią, w której znajdował się pierwotnie. Reprezentuje wysoką dbałość jej twórcy o jakość i poziom wykonania, a także obrazuje starania lokalnej fundatorki o godny wygląd kościoła. Architektura wraz z wyposażeniem, którego element stanowi figura Matki Bożej dokumentują historię powstania kościoła pw. św. Trójcy w Kosienicach, co stanowi nieodłączny składnik w kształtowaniu się tożsamości religijnej i regionalnej tutejszej ludności.